ضلع شمالی میدان امام خمینی (ره) شهر کوهدشت از زمان شورای شهر دوم تابلویی را بر تارک خود می‌بیند که نشانی از اشتباه عوامانه مسئول یا مسئولان دخیل در نوشتن و نصب آن است و باگذشت هرروز از نصب این شاهکار شهری ریشخند آن بر مردمان این دیار گران‌تر می‌آید.
سهوی کوچک که طلایەی دردی عمیق و مشکلاتی مزمن است، اشتباه در درج نشانی خیابان آقا مصطفی و انگلیسی آن “MR MOSTAFA ST” نشان بی‌آگاهی از ابتدایی‌ترین دستورالعمل نوشتن اسامی اماکن و ترجمه نکردن اسامی خاص است.
سئوال:
آیا واقعاً ناآگاهی مسئولین باعث بروز و سپس ماندگاری چنین اشتباهی شده است؟ یا اینکه هیچ مشکلی حتی در حد تعویض کم‌هزینه‌ی یک تابلو آن‌هم بعد از طی چندین سال برای مدیرانمان مهم نیست؟ مدیرانی که برای رفع مشکلات مردم بر کرسی‌های خود نشسته‌اند و حقوق آن را هم سر ماه دریافت می‌کنند.
بی‌گمان تعویض و تصحیح این تابلو نه تأثیری در حل معضل بیکاری جوانان تحصیل‌کرده و مورد بی‌مهری قرارگرفته‌ی منطقه دارد و نه پاسخگوی مطالبات به‌حق مردم محروم شهرستان است.
اما دوام و پابرجایی این سمبل “نهات” (بداقبالی) که آمدوشدهای بسیاری را به خود دیده است تنها می‌تواند بیانگر این نکته باشد که خطاها و دغدغه‌هایی هرچند کوچک و کم‌هزینه و حتی گاهی بی هزینه در سطح شهرستان را کسی پاسخگو نیست تا چه رسد به مطالبات مهم‌تر.
مشکلاتی کوچک و کم‌هزینه همچون تابلوی مذکور، سد معبر، نظافت معابر و پارک‌ها، مشکل تأمین آب مناطق حاشیه شهر (مثل شهرک امام خمینی (ره)) که به‌سادگی قابل‌پیگیری و حل هستند اما برای کوهدشت از مذاکرات ایران و ١+۵ هم طولانی‌تر شده است. اینجا کوهدشت است آخر دنیا و ظاهراً کسی خواهان برداشتن گامی هرچند کوچک برای مرتفع کردن مشکلات ساده هم نیست. مشکلاتی که انباشتشان باعث بروز فاجعه‌ای چون پرپر شدن گل‌های نوشکفته‌ای همچون آدرینا و خانواده‌اش می‌شود.
باشد که ریشخند این تابلو تلنگری باشد بر اذهان عمومی مردم شهرمان درراه ارتقاء سطح مطالبات و فرهنگ عمومی شهرستان…
مهدی آزادبخت
