تاریخ انتشار : ۳۰ دی ۱۳۹۸
به گزارش ریگا کوردستان «هوره» از ساده‌ترین موسیقی‌های محلی مناطق غربی کشور محسوب می‌شود که بر اساس گفته‌های کارشناسان، قدمتی ۷ هزار ساله دارد و در گذشته مضامین مذهبی داشته و حالا این آواز محلی با مضامین عاشقانه خوانده می‌شود.
این آواز در ایلام، کرمانشاه و همچنین برخی مناطق عراق نیز رواج داشته و طرفداران خاص خود را دارد، اما طی سال‌های گذشته به دلیل استقبال کم جوانان از این آواز محلی، شاهد رکود آن در تمامی مناطق هستیم که می‌طلبد مسوولان مربوط جهت معرفی این آواز اساطیری تلاش کنند.
اجرای هوره به صورت تک‌خوانی
حمید بختیاری رئیس اداره میراث فرهنگی و صنایع دستی شهرستان دهلران در این باره در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در ایلام گفت: هوره با گویش محلی و به صورت تک‌خوانی اجرا می‌شود و در بین عشایر ایلام و کرمانشاه و لرستان رواج دارد.
وی افزود: هوره از ترانه‌های قدیمی است که احتمال می‌رود مریدان زرتشتی با این‌نوا هنگام نیایش در کنار آتشگاه به خواندن متون زرتشتی می‌پرداخته‌اند و امروزه به عنوان هوره نام‌گذاری شده است.
عدم استفاده از آلات موسیقی در هوره
رئیس میراث فرهنگی و صنایع دستی شهرستان دهلران در ادامه با اشاره به اینکه هوره ابیاتی بسیار غنی و سرشار از احساس دارد اظهار کرد: هم اکنون نیز در ایلات و عشایر مردان و زنان دور آتش می‌نشینند و شروع به خواندن هوره می‌کنند.
این مسوول با بیان اینکه در هوره از هیچ آلات موسیقی استفاده نمی‌شود عنوان کرد: اشعاری که در هوره خوانده می‌شود معمولا ۱۰ هجایی و با مضامین تغزلی، حماسی و عاشقانه است.
لزوم تلاش برای حفظ این آواز
هوره از آوازهای باستانی جهان محسوب می‌شود و بسیاری بر این باورند قدمت این آواز به زمان زرتشتیان بر‌می‌گردد و باید گفت این آواز اساطیری ریشه در فرهنگ ما دارد و باید جهت حفظ این آواز تلاش شود تا شاهد به فراموشی سپرده شدن یکی از آوازهای اساطیری در جهان نباشیم.
تشکیل انجمن‌های هوره، برگزاری همایش‌ها در این باره و حمایت از هنرمندان این عرصه از جمله اقداماتی است که مسوولان می‌توانند جهت حفظ این آواز در دستور کار قرار دهند.
خواننده هوره یا هوره چِر
محمد حیدری یکی از خوانندگان آواز هوره در این باره می‌گوید: هوره یا کِزه آوازی اساطیری و باسابقه است که از هزاران سال پیش در میان مناطق غربی کشور رایج بوده است.
وی با بیان اینکه هوره را بیشتر چوپانان و کوهنوردان می‌خوانند و موضوع آن بیشتر عاشقانه و زیبایی طبیعت است، افزود: به کسانی که این آواز اساطیری را سر می‌دهند “هوره چِر” و به هر کدام از بخش‌های هوره نیز “ده نگ” گفته می‌شود.
حیدری در پایان گفت: متاسفانه این آواز اساطیری مدت‌هاست مورد استقبال قرار نمی‌گیرد و هیچ اقدامی جهت شناساندن و معرفی آن به جوانان صورت نمی‌گیرد و بی شک ادامه این روند می‌تواند سبب رکود و به فراموشی سپرده شدن این آواز اساطیری شود.
